Author: Monitor

Categories
Kulture

Pas botimeve të fundit në Kanada, Kamerun, Filipine e Prishtinë poezia e Irma Kurtit “udhëton” në Francë

Pas botimeve të fundit në Kanada, Kamerun, Filipine e Prishtinë poezia e Irma Kurtit “udhëton” në Francë. Libri titullohet “Ce n’est pas un rêve” (Nuk është një ëndërr) dhe botohet nga Le Lys Bleu Èditions. Ai përmban vargje te poetes të shkruara ndër vite. Përkthyes i poezive nga anglishtja në frëngjisht është Gaya Esau.

Poetja shqiptare e komenton kështu lajmin e botimit të librit: “Kjo përmbledhje e merr titullin nga një poezi, por për mua ai ka kuptim simbolik. Botimi në Francë ka qenë ëndrra ime e hershme dhe jam e lumtur që tashmë është një realitet i prekshëm.”

Në parathënien e librit citohet gazetarja italiane Grazia Pia Licheri e cila shkruan për krijimtarinë e poetes: “Me një gjuhë të thjeshtë e të drejtpërdrejtë, poetja Irma Kurti na ofron edhe një herë një shumëllojshmëri ndjesish, një lloj ditari në vargje që hap dyert e reflektimit ndaj temave intime dhe ekzistenciale. Irma Kurti arrin drejt e në zemrën e lexuesit, duke hedhur poshtë si gjithmonë idenë se poezia është një mjet i zgjedhur për disa, sepse format narrative të mbushura me zbukurime dhe shtojca letrare nuk i përkasin aspak stilit të saj. Atëherë është emocioni vetë që e merr fjalën përmes një kujtimi, një imazhi, një mendimi, të përshkruara në mënyrë kaq të saktë saqë ta lejojë lexuesin të hyjë në majë të gishtave në jetën e autores, duke ruajtur ndërkohë identitetin e tij.”

Irma Kurti ka botuar 26 libra në gjuhën shqipe, 17 në italisht, 9 në anglisht dhe 2 në frëngjisht. Ka përkthyer 11 libra të autorëve të ndryshëm, si dhe të gjitha veprat e saj në italisht dhe anglisht. Librat e saj, përveçse në Shqipëri, janë botuar edhe në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Kanada, Francë, Itali, Rumani, Kosovë, Filipine dhe Kamerun./Diaspora Shqiptare/

Categories
Art Kulture Personalitete

Tenori Kastriot Tusha u vlerësua nga Këshilli i Qarkut të Elbasanit me titullin “Nderi i qarkut Elbasan”

TIRANË, 21 shtator/ATSH/ Tenori Kastriot Tusha u vlerësua nga Këshilli i Qarkut të Elbasanit me titullin “Nderi i qarkut Elbasan”.

Në ceremoninë e organizuar me këtë rast në sallën e Teatrit “Skampa” kryetari i Këshillit të Qarkut, Bukurosh Stafa i dorëzoi tenorit Tusha titullin, me motivacionin: “Për merita të veçanta dhe kontribut të shquar dhënë në fushën e artit lirik, në ruajtjen e trashëgimisë kulturore, si studiues e promovues i këngës qytetare elbasanase, të Shqipërisë së Mesme dhe trevave të tjera shqiptare, duke interpretuar me kualitet të lartë profesional, si intelektual, përfaqësues i denjë i qarkut të Elbasanit”.

Ndërsa kryebashkiaku i Elbasanit Gledian Llatja në fjalën e tij u shpreh se, “sa herë flas me kolegët e mi jashtë trevave shqiptare për Kastriotin, flasim për ‘Mjeshtrin e Madh’, për personalitetin e tij, që e ka mbajtur fort muzikën shqiptare, por që i këndon shumë qytetit të tij”.

“Për mua është vlerësim i madh kur përfaqësohemi me Kastriotin në të gjitha trevat shqipfolëse, por edhe më gjerë. Kastrioti është gjithnjë i pranishëm në aktivitetet artistike dhe kulturore që në bëjmë në Elbasan”, tha Llatja.

Tenori Tusha promovoi edhe librin e tij të dytë titulluar “Kënga popullore qytetare elbasanase”, kushtuar traditës së folkut elbasanas.

Tusha u shpreh se “ideja për të shkruar një libër i ka lindur shumë vite më parë”.

Kastriot Tusha ka një karrierë të lavdishme sa i takon muzikës klasike dhe për promovimin e vlerave tradicionale e artistike në mbarë vendin./Ata.gov.al/

Categories
Kulture

A do largohej Flor Binaj nga Shqipëria? Aktori tregon të vërtetën

Florian Binaj është aktori, i cili për një periudhë të gjatë është identifikuar me rolin e tij të “Edi Ramës”, por njëkohësisht është një ndër kritikët më të dukshëm të qeverisë.

Së fundmi në një intervistë për “A-Show”, ai ka treguar se ka marrë shpesh kritika për rolet e tij të humorit që përfshinin personazhe politike.

“Është gjithmonë një grup njerëzish që thonë “ç’punë ke ti me politikën, merru me humorin.” Dhe gjithmonë nuk kam përtuar t’ju kthej përgjigje se: “Nëse qeveria mua më vjedh me fatura, më vjedh me këtë e atë, nuk më shërben, pse të mos merrem me qeverinë”. Sepse nëse unë hesht, i bie që e pranoj. E ke dëgjuar shprehjen e qeveritarëve që “ne do të mbështesim”, atyre që iu rrinë pas. Unë kam vendosur t’i rri përballë qeverisë dhe t’ia them në sy, sepse ai që ta thotë në sy të do. Sepse unë e dua këtë vend.”-tha Binaj.

Gjatë intervistës së tij ai ceku edhe problematikën e largimit masiv të shqiptarëve, ku ai shprehet se shqiptarët në fakt largohen për një jetë normale, jo për një jetë më të mirë.

“Fatkeqësisht jetojmë në një vend ku ata që kanë jetuar jashtë nuk e gjejnë veten të rikthehen prapë këtu. Ata që janë këtu nuk e gjejnë prapë veten këtu. Pra ikin të dyja palët. Ata që jetojnë këtu e kanë shumë të vështirë, janë si ata të cirkut që kanë 100 pjata duhet t’i mbajnë të gjitha duke u rrotulluar. Publiku që në këtë rast është politika, pret që të bjerë një pjatë, të bjerë një tjetër pra që të kapin gafil.”- tha Florjan Binaj.

Po ai vetë a ka menduar të larghet nga Shqipëria?

“Kush tha që jo. E kam menduar disa herë, e kam pasur një mundësi në vitin 2004, fitova të drejtën e studimit në një Universitet italian, bëra provimin e gjuhës dhe e fitova. Por në atë kohë sa kisha filluar në “Portokalli” dhe bëra disa llogaritje dhe vendosa të rri. Ne të gjithë kemi miq e shokë që po ikin çdo vit mua më ikin 3-4 shokë, dhe nuk është se janë në punë të këqija dhe fitojnë pak. Por është ajo që… ajo që fitojnë këtu nuk ka më vlerë mbrapa, ajo që iu mësojnë fëmijëve nuk është i njëjti rregull që funskionon jashtë. Më së shumti ikin për fëmijët. Nuk është se fitojnë më shumë, por ndihen të vlerësuar. Ato lekë që iu marrin nuk i zë gjumi vonë pse nuk iu kthehet shërbimi”- është përgjigjur aktori.

Sakaq në një analizë që ai i bëri Ramës si figurë politike, ai bëri një paralelizim me “Edi Ramën e Portokallisë”. Kështu ai tha se kur Rama ishte në opozitë publiku duartrokiste por pasi u bë kryeministër publiku mezi priste që dikush të bënte një batutë “që t’ja zhyste.”

“Unë vë re atë zbulimin shkencor që syri sheh atë që do mendja. Dhe syri i tij sheh atë që do mendja e atij por që jo domosdoshmërisht është ajo që ne të gjithë shohim ndjejmë dhe prekim. Syri vetëm sheh, nuk prek, nuk nuhat, nuk shijon. Di të them që e gjithë qeveria, prandaj qeveria shqiptare zgjat jo më shumë se 8 vjet sepse të gjithë e humbin sensin me realitetit. Po të shohësh videot ku bëja kryeministrin Rama para se të fitonte zgjedhjet njerëzit duartrokisnin e ngriheshin në këmbë sepse të gjithë shpresonin që ky do na shpëtojë. Erdhi dhe ajo që vura re ishte që kur dilja unë njerëzit mezi prisnin që dikush të bënte një batutë të ma zhyste mua”– tha Binaj në analizën e tij.

Duke lidhur emisionin e tij të ri investigativ me “Piranjat” në vendin tonë, aktori tha: “Ky vend ka shumë prianja të mira dhe të këqija. Siç ka njerëz të mirë dhe të këqinj. Ne kemi piranjat e mira që duan të zbulojnë dhjamin që kanë vënë piranjat e këqija në kurriz të njerëzve të ndershëm.”/Sot/

Categories
Sport

Vllaznia e vajzave shkruan historinë, kualifikohet në grupet e Champions League

Historitë janë bërë për t’u shkruar. Vllaznia e femrave është kualifikuar në grupet e Champions League, pasi kaloi 2-1 Vorskla Poltava.

“Beteja” e parë kishte përfunduar 1-1, e luajtur po në Shkodër (Vorskla Poltava kishte pranuar t’i luante të dy ndeshjet si mysafire për shkak të situatës në Ukrainë).

Sfida do niste shumë mirë për ukrainaset, që nëse do shfrytëzonin siç duhet një neglizhencë të vendaseve, do shënonin që në fillim. Gjithsesi, edhe pse e harruar tërësisht nga mbrojta e Vllaznisë, Kalinina nuk realizoi.

Në minutën e 31-të, vajzat shkodrane do provonin të zgjidhnin ndeshjen nga ajri. Një krosim i Doçit gjen Berishën, por kjo e fundit nuk konkretizoi siç duhet me kokë.

5 minuta më vonë, Vllaznia do merrte epërsinë me një aksion të ngjashëm. Sërish Doçi protagoniste nga krahët me krosimet e saj dhe këtë herë është e saktë me kokë Patterson.

Emocionet do ishin të mëdha në fund, me Korsun që vendos ekuilibrat. Barazimi nuk zgjat shumë, pasi Berisha me golin e saj i jep kualifikimin historik Vllaznisë në grupet e Champions League./Sot/

Categories
Kulture

“Më vjen keq ta pranoj se vlera e dikujt po arrihet të kuptohet, kur ata nuk janë më gjallë”

U ula në një lokal për t’u qetësuar paksa nga rutina e ditës dhe pak pas meje, ulet përballë një i moshuar. Kishte veshur një këmishë të mbyllur deri në grykë, një shall se me siguri kishte ftohtë, dhe sipër njëpallto të trashë. Mbante në dorë një celular, ku pas kishte një listë me numra që dukej prej mbështjellëses transparente të celularit.

Në fillim i ngriti dorën një kamarieri, e cili e injoroi herën e parë. Më pas bëri të njëjtën gjë edhe herën e dytë. I moshuari i ngriti dorën një kamarieri tjetër. Ky erdhi dhe e pyeti nëse kishte nevojë për ndonjë gjë. Nuk e dëgjova mirë se çfarë porositi i moshuari, por pashë që kamarieri i solli një tas me disa kupa akulloreje, të cilën plaku filloi ta konsumonte i vetmuar.

Kishte zgjedhur edhe ai, njësoj si unë, njëtavolinë në pjesën më anësore të mundshme. Me siguri për të mos rënë në sy duke qëndruar në qendër tëvëmendjes. Ose ndoshta priste dikë tjetër, nuk mund ta thoja me siguri në ato momente.

Më pas e pashë që mori celularin dhe telefonoi dikë. Ndezi altoparlantin e celularit dhe dëgjoj bisedën:

“- Ç’kemi gjyshi! Si je?

– Ç’kemi jeta ime, mirë. Si je ti?

– Mirë gjysh. Kishe gjë?

– Jo, të mora thjesht pët të pyetur si ishe. Të shtëpisë si janë?

– Gjyshi, të telefonoj për pak, se tani nuk mund të flas. Të puth”.

I moshuari la celularin në tavolinë, përfundoi se konsumuari akulloren dhe priti. Priti. Priti. Priti. Sigurisht që askush nuk e telefonoi “për pak”, siç i tha nipi i tij.

Nëse do e shoh sërish të ulur në lokal, ndonjë mbrëmje, do t’i ulem në tavolinë. Ndoshta do e bind të mëthërrasë “nip”, për faktin e thjeshtë se nëse gjyshi im do të ishte gjallë, do të jepja gjithçka vetëm të kaloja pak kohë me të. Gjyshërit nuk janë vetëm gjyshër të nipërve të tyre.

Janë gjyshër të gjithë botës dhe mëvjen keq që i trajtojnë kështu. Më vjen keq të pranoj se vlera e dikujt po arrihet të kuptohet, kur ata nuk janë më gjallë. Është e trishtë që kemi arritur deri në këtë pikë…/Bota/

Categories
Histori

Operatori Bujar Kore: Askush nuk e besonte se sistemi do të binte

Operatori Bujar Kore: Askush nuk e besonte se sistemi do të binte

-Si e kujton ditën e rrëzimit të përmendores?

Data 20 shkurt 1991 më sjell në kujtesë ditën kur në Tiranë, mijëra qytetarë të revoltuar dhe të indinjuar nga sistemi diktatorial, përmbysën monumentin e Enver Hoxhës. Atë ditë që në mëngjes na thirri në drejtori Virgjil Kule dha na tha se ne, katër operatorë, Engjëll Strazimiri, Besnik Shima Gaspër Shllaku dhe unë, do të vendoseshim në katër pika të ndryshme të sheshit, të cilat ishin të përcaktuara, ku do të regjistronim atë që do të ndodhte, sepse atë ditë mendohej se do të rrëzohej monumenti i Enver Hoxhës. Si duket drejtoria kishte informata të sakta. Ata dinin afërsisht dhe orën. Me sa duket një gjë e tillë ishte e parapërgatitur.

Shefat tanë mund të dinin më shumë, por ne na u tha kaq. Aspak. Atëherë ishte rregull: merrje detyrën dhe shkoje. Nuk bëheshin komente të tepërta. Pasi morëm detyrën dhe urdhrat ne u nisëm dhe zbatuam me përpikëri atë çka na u tha. Mua më kishin caktuar poshtë monumentit të Skënderbeut. Aty do të rrinim për orë të tëra dhe të transmetonim zhvillimet, që do bëheshin në sheshin “Skënderbej”.

Pasi kishim zënë vendet na erdhën përforcime pasi grupit tonë iu shtua dhe një tjetër operator Fatmir Çepani, i cili ishte në katin e tretë të Pallatit të Kulturës ku kishte shkuar së bashku me gazetaren Amalia Dhamo për të regjistruar një intervistë. Pallati i Kulturës ishte pika më nevralgjike. Aty sheshi dukej si në pëllëmbë të dorës. Pra nëse ka regjistrime të sakta dhe sot për rrëzimin e monumentit ka nga ajo pikë.

-Po ju tek monumenti “Skënderbeu” çfarë detyre kishit?

Ne filmonim apo xhironim të gjitha lëvizjet e masës së njerëzve, por nuk filmonim dot rrëzimin e monumentit, pasi nuk kishim pozicion të favorshëm. Mbaj mend se ne filmuam lëkundjet e monumentit, por në vendin ku isha më fluturonin gurë nga të gjitha anët, plus dhe të shtënat me armë nga ana e policisë dhe nuk arrija ta stabilizoja dot kamerën.

Përveç këtyre edhe presioni i njerëzve që më shtynin ngado nuk më lejonin të kryeja detyrën. Kishte shumë njerëz. Turma ishte e papërmbajtshme dhe nuk pyeste për ne se ishim në detyrë. Shumë na shikonin dhe me dyshim. Ashtu ishte situata. Tepër e ndezur, e tensionuar. Pasi u rrëzua monumenti turma filloi të zhvendosej me kamionin, që tërhiqte monumentin. Pas këtij momenti qëndrimi në shesh ishte i vështirë dhe pa asnjë interes. Disa minuta pasi u rrëzua monumenti me kamerën u ktheva me shpejtësi në TVSH. Në korridor u mblodhën 7-8 veta, Virgjil Kule, që ishte dhe drejtori i televizionit, Alfons Gurashi, Amalia Dhamo, Timo Luto, Fiqiri Sejdia dhe po diskutonim, nëse duheshin transmetuar pamjet, apo s’duhej bërë një gjë e tillë. Atëherë Virgjil Kule na tha: “Po shkoj të bisedoj me Ramiz Alinë”.

Pasi nuk u lidh dot me telefon me Ramizin, ai erdhi të merrte edhe një herë mendimin tonë në duhej transmetuar pamjet në ato kushte. Ne të gjithë ishim dakord që pamjet të bëheshin të njohura për popullin. Atëherë ai vendosi për transmetimin e pamjeve ku shihej monumenti i Enver Hoxhë, që rrëzohej dhe urdhëroi Alfons Gurashin që të përgatiste kronikën. Kjo kronikë pati shumë jehonë, sepse për herë të parë edhe TVSH transmetonte një kronikë, që cilësohej kundër regjimit, ku binte kulti i drejtuesit komunist. Vërtet ishte një situatë e vështirë.

Edhe transmetimi ishte një ndërmarrje shumë e vështirë. Atë kohë ikje në dreq për asgjë. Sistemi ishte ende i fortë. Ishin muajt e parë 1991 dhe ende nuk besoj se sistemi do të binte. Mendohej se ishte një acarim i çastit dhe aq. Por pas këtij momenti situata do të tensionohej më keq. Pasi erdhën ngjarjet e Qytetit Studenti. Këto ngjarje zgjatën shumë dhe sollën kaos në Tiranë./Telegraf.al/

Categories
Kulture

“Nëna ime u bë profesoreshë, falë investimit që bëri për shkollimin e saj gjyshi me tre klasë shkollë”

Kemi lexuar plot histori suksesi, ama me shumë mundësi keni lexuar pak si kjo e mëposhtmja. Bëhet fjala për një histori reale të viteve ’60, kur një baba i pashkollë bashkë me një nënë shtëpiake, investuan që vajza e tyre të shkollohej. Në zymtësinë dhe fanatizmin e atyre viteve, histori të tilla të frymëzojnë padyshim pamasë. Më poshtë rrëfimi i plot i gazetares Irene Vella për të ëmën e saj.

“Kur nëna ime mbushi 18 vjeç, ishte duke përfunduar vitet e gjimnazit. Në vitin e fundit, në maturë, kishin arritur vetëm tetë gjimnazistë, dy vajza dhe gjashtë djem. Të tjerët ishin të gjithë fëmijë mjekësh, profesorash dhe avokatësh, ndërkohë mami im ishte e vetmja që vinte nga një familje me babain elektriçist dhe nënën shtëpiake. Gjyshërit e mi kishin mbaruar vetëm filloren, ndërkohë mami çdo mëngjes duhet të zgjohej herët për t’i përgatitur mëngjesin të gjithë pjesëtarëve të familjes.

Kur ishte në prag të përfundimit të gjimnazit, gjyshi i mamit (nga ana e babit të saj, apo gjyshit tim), i tha se kishte ardhur momenti të kërkonte punë. Diku kërkonin një sekretare dhe bëhen fjala për një vend prestigjioz për një vajzë me rezultate të mira si mami im. Ndërkohë mami mësonte shumë dhe ndihej keq se do hiqte dorë nga studimet aq herët. Nga ana tjetër, e dinte se familja e saj nuk kishte shumë mundësi ekonomike, ndaj s’mund ta hidhte dot poshtë si mundësi.

Një mbrëmje, gjyshi im e mori mënjanë dhe i tha: “Këto lekë i kemi kursyer për shkollimin tënd, merri dhe regjistrohu në universitet. Je ende në kohë për të vazhduar studimet”. Ishte viti 1960, gjyshi im mezi kishte mbaruar klasën e tretë, ishte jetim nga mamaja e tij, ama e kuptonte mjaft mirë rëndësinë e studimeve. Duke pasur vetëm dy vajza dhe asnjë djalë, të gjithë i thoshin: “I mjeri ti që s’ke asnjë djalë”, ama ai gjithmonë u përgjigjej se vajzat ishin dhurata më e mirë që jeta i kishte ofruar.

Ndërkohë mami im u diplomua pas 5 vitesh, duke studiuar çdo mëngjes e duke përsëritur çdo pasdite. U bë mësuese dhe nga momenti që ka dalë në pension, shkruan libra dhe korrigjon provime dhe tema diplomash. E gjitha kjo u bë e mundur nga një baba elektriçist, me tre klasë shkollë, që në vitet 1960 zgjodhi të investonte në kulturë, në vend të disa kushteve momentale që mund të plotësonte në shtëpi me punën që do të bënte mami im. Gjyshi im ishte një superhero”./Bota/

Categories
Kulture Kuriozitete

Habit Sazan Guri: Napoleoni ishte shqiptar, mbiemrin e kishte…

Duket e habitshme të dëgjosh se figura të njohura të historisë botërore, janë me origjinë shqiptare…

Megjithatë, pak ditë më parë, i ftuar në emisionin “Abc-ja e mëngjesit”, Sazan Guri tha se Picasso dhe Napoleon ishin shqiptarë. “Jean Marais, aktori i madh francez, është me origjinë klefte nga Athina. Është çam. Picasso me prindër nga çamëria. Napoleon me prindër të ardhur nga Mani.”, tha mes të tjerash ai.

Ndërkohë, gjatë intervistës që dha sot për emisionin, ai argumentoi se pse Napoleoni ishte shqiptar. Sipas tij, familja e tij ishte larguar në vitin 1308 dhe kishte pasur mbiemrin Kolgjeri. Ai foli dhe për një takim me arbëreshët, ku kishte munguar përkthyerja dhe sipas të cilit, ishte folur në gjuhën arbëreshe.

“Kam kuptuar që Epiri dhe Mani janë dy krahina të njëjtë, andej nga është Napoleon Bonaparti. Më erdhi një shkresë mbrëmë nga Edmond Haxhinasto që e kishte lexuar vetë ku i shpjegohej Ramiz Alisë që kanë ikur nga Shqipëria në 1308. Familja e tij kishte mbiemër Kolgjeri, Ikën në Man. Stërnipi i Napoleonit do të vinte mbret në 1914 në Shqipëri”, tha ai.

Ndërkohë në një postim në Facebook, Sazan Guri shkruan:

IV. Ja dhe tete te tjera pe N. Bonapartin si bir shqiptari dhe mendoj se boll, nese nuk bindeni ka edhe njehere sa kaq. Perse duhet te njohim te medhenjt tane do ta themi here tjeter………

24. Në një takim të djalit të Napoleonit me arbëreshët, mungoi përkthyesi dhe sekretaria i kërkoi që të anullohej takimi, jo do të bëhet ja ktheu djali i perandorit dhe takimi u krye në gjuhën arbëreshe.
25. Një stërnip i Napoleonit ishte pretendent për Mbret apo Princ në vitin 1914, me të drejtën si person i derës së dalë nga arbëria.

26. Në situata të vështira, Napoleoni si Aleksandri i Madh apo se Qemal Ata turku shfrynte në një gjuhë tjetër.

27. Ajo SHQIPONJA E ARTË që Napoleoni e mban në gji tregon se ai është ZEMËR SHQIPTARI.
28. Para 10 vjeteve, një reviste zvicerane shkruante per Bonaparten: me titull Shqipetari qe na prishi rendin kushtetues.

29. E dinë tanë bota që Napoleon kishte mbiemrin e parë kalmiri që u kthye në pjesë miri (bonaparte) për të kujtuar zonën fisnike nga vinte.

30. Truprojat e tij personale flitnin shqip, gadishulli ilirik është quajtur per here te fundit iliri nga napolon kalmiri (bonaparte), kur ai ishte mbreti i Frances, për të cilën kërkoi e planifikoi që së bashku me Bushatlliun e Ali Pashën ta ribënte, por nuk u la nga planet ruse dhe perandoria Danubiane, si dhe ajo turke, dhe pas tyre fshihej dora e fuqisë tjetër të madhe në atë kohë, siç ishte Britania.
31. Shprehja e famshme e Napoleon Kalmirit (bonapartit) ishte kur flas me gra flas frengjisht, por kur flas me burra flas shqip.

Categories
Kulture

“Ju dua bijtë e mi dhe lutem për ju, edhe pse më injoroni” – Letra e një babai

“Të dashur bijtë e mi,

Nuk e di nëse një ditë do ta keni mundësinë të më shihni të plakur e të pafuqishëm, por nëse më shihni, bëni durim dhe më kuptoni. Kujtohuni pak se sa herë ju kam lidhur këpucët, ju kam ushqyer, apo kam qarë me ju. Nëse duke folur me ju përsëris të njëjtat fjalë, nuk do të thotë se s’kam gjë për të thënë, por julutem më dëgjoni. Kur ishit të vegjël, duhet t’ju tregoja histori dhe të këndoja këngë çdo natë (edhe nga ato që i kishim konsumuar shumë herë), derisa juve t’ju zinte gjumi.

Kur të kuptoni injorancën time mbi shpikjet e reja, apo mbi modelet e reja të flokëve, kini durim dhe mëjepni kohën e duhur për t’u përshtatur. Unë kam pasur një durim ek strem ndërkohë që ju mësoja abetaren. Ndoshta nuk e mbani mend, por ju kam mësuar shumë gjëra.

Të visheshit, të hanit, të përballeshit me jetën dhe të kishit guxim. Por jeta ndonjëherë të rrëshket nga duart dhe nuk është faji ynë që ajo nuk rrjedh siç e kishim ëndërruar. Kur në një moment të caktuar mundohem të kujtoj fytyrën tuaj, nuk arrij ta mbaj mend. Më duhet kohë për t’u kujtuar. Nëse më shihni teksa vonohem për ta kujtuar diçka, mos u mërzisni. Më jepni kohë, më dëgjoni dhe më përqafoni.

Nëse kjo letër ju bën të ndiheni keq, ju kërkoj falje, por më mungoni shumë. Unë nuk doja që gjërat tëshkonin kështu. Kur them se nuk dua të jetoj më, unë nuk tallem. Një ditë do të më kuptoni dhe do ta kuptoni arsyen që më shtyn ta them. Duhet të kuptoni se në moshën time, edhe pse nuk jam shumë i moshuar, prapë nuk jetohet. Mbijetohet. Ama edhe mbijetesa është e vështirë pa pasur pranë njerëzit e dashur.

Një ditë do të kuptoni se, pavarësisht gabimeve të mia, kam dashur përherë më të mirën për ju. Jam munduar t’ju jap më të mirën, edhe pse ndonjëherë gjërat nuk kanë shkuar siç kam dashur. Më jepni pak kohë nga koha juaj, durim nga durimi juaj dhe një shpatull ku të mbështes kokën.

Bëjeni këtë gjë, siç e bëja unë për ju, edhe pse ndonjëherë nuk e kam bërë ashtu siç duhej. Më ndihmoni të eci, më ndihmoni t’i mbyll ditët e mia me ju. Në këmbim, unë do t’ju jap një buzëqeshje dhe një dashuri të pafundme që e kam pasur përherë për ju.

Ju dua bijtë e mi dhe lutem për ju, edhe pse më injoroni.
Nga babi juaj”./Bota/

Categories
Sport

Reja: Kur nuk shënojnë, të hyj unë ta fut me dorë…

Trajneri i përfaqësueses shqiptare, Edi Reja, ka deklaruar se ekipi nuk i është përgjigjur si duhet në periudhën e fundit. Pas sfidës, ai deklaroi për “SuperSport” se situatat kishin qenë shumë të ndryshme që kishin ndikuar në këto rezultate.

“Pas pak kohe që ishim në superioritet, qarkulluam topin dhe e bëmë. Bëmë 22 gjuajtje nëse nuk finalizojmë pastaj, ata janë të fortë fizikisht, kishim shumë dëmtime, edhe dje. Sot ishin Gjasula, Ismajli, kishim 6-7 lojtarë të rëndësishëm që mungonin. Kush luajti dha shpirtin, mjaftonte diçka më shumë në fund, e dinim që ishin të fortë, mjaftonte të kishte pak vëmendje. Gjasula dhe Ismajli me kokë kapin gjithçka dhe ishim në vështirësi. Të vjen keq që të humbësh një ndeshje të tillë, është shumë keq. Kur je në avantazh, kishim mundësi që të mbyllnim ndeshjen, nuk ia dolëm, dhe duhet të kërkojmë ndjesë, përfshirë edhe nga unë.

Duke filluar nga Islanda jemi rritur, por në periudhën e fundi nuk kemi qenë ne, në krahasim me rritjen që kishim në këtë periudhë. Të gjithë, edhe unë, nuk më ka pëlqyer vetja, ekipi. Kemi bërë shumë gabime. Ne kishim më parë lojtarë të fortë fizikisht, mora Ajetin, mbrëmë me temperature. Sot u dëmtua Ismajli. Ishte masakër e plotë, kishim mungesa. Ata që luajtën, kanë bërë të tyren, por ndonjë mangësi e kishim, kemi bërë një reagim të mirë, por në periudhën e fundit ekipi nuk u përgjigj ashtu siç e prisja.

Pasi u vra Gjasula, bëmë ndryshimet dhe u dëmtua Ismajli, ndaj përfunduam me 10. Janë situata që nuk shkojnë dhe më vjen keq për justifikimet. Kishim mundësinë që ta mbyllnim kur ishin 1-0 dhe ata na kapën një minutë para fundit.

E ardhmja? Nuk e di, nuk mund të dihet se çfarë ndodh, fati im është në duart e presidentit. Unë kam kontratë deri në nëntor, pastaj do të takohemi ndoshta këtë javë dhe do të flasim e gjejmë një zgjidhje. Mendoj se kemi bërë një punë të mirë, kemi ndërtuar një ekip të mirë, jemi ngjitur në kategori. Kemi bërë edhe paraqitje të mira. Të gjithë, edhe unë, në periudhën e fundit, nuk kemi dhënë atë që mund të jepnim, edhe pse kishim shumë mangësi të rëndësishme lojtarësh ekspertë. Kishim 7-8 lojtarë që mund të cilësohen titullarë. Megjithatë, të mos gjejmë justifikime, kam gjetur të rinj se tani duhet bërë bilanci dhe të shohim cilët janë lojtarë funksionalë për ekipin dhe në këtë pikë duhen bërë zgjedhje.

Nuk ka asnjë peng, kemi bërë një punë të shkëlqyer, kemi krijuar një grup të shkëlqyer. Nuk kërkoj justifikime, marr përgjegjësi se trajneri merr përsipër fatet e ekipit. Kur nuk ka rezultate, jam i pari që jam fajtor. Por ka disa rrethana që dolën se kisha vështirësi të mëdha. Sot për shembull, Bajrami kishte ndonjë problem, Gjasula kishte probleme, Abrashi nuk ia dilte se më kërkoi të ndryshonte. Kur nuk ke 4-5 lojtarë që nuk funksionojnë, kemi mangësi. Për të kundërshtuar Islandën, duhet të kesh prani fizike, kur ke shumë të dëmtuar, problemet janë. Nëse jam unë problemi, presidenti të ma thotë se nuk ka probleme. Por kam ndërgjegjen e pastër se kam punuar me seriozitet dhe sakrificë. Unë marr përgjegjësinë, nuk kam probleme, kam pranuar shumë situata, nuk kam folur. Kam marrë kritika të drejta e të padrejta, kjo është puna jonë. Nuk më interesojnë kritikat. Por rezultatet nuk erdhën, për një arsye apo tjetër kanë ndodhur situata që nuk arrij t’i kuptoj.

Kemi pasur vështirësi, kemi vuajtur. Kemi bërë paraqitje të mira e rezultate. Sot kishim mbi 20 gjuajtje në portë, e bëmë një gol. Është e pamundur. Kur je në avantazh duhet të mbyllësh ndeshjet. Kur ke aftësitë, kur nuk i ke, këto janë situata, ka mangësi individuale, përtej fajit tim. Nëse del para portës e nuk shënon, nuk mund të futem unë e të shkoj ta fut me dorë. Ata me dy gjuajtje bënë gol. Ata bënë 5 gjuajtje, 4 në portë. Ne 4 në 21. Ne kishim shumë mundësi për të mbyllur ndeshjen. Nëse nuk kemi mundësi ta fusim, kemi vështirësi, e kotë të themi kemi ekip apo jo. Ne kishim lojtarë me prani fizike që nuk ishin. Në lojën ajrore kemi vështirësi. Duhet të vlerësoni me vëmendje ndeshjet e duhet t’i lexoni. Jemi këto, duhet përmirësuar ky aspekt, sidomos në vëmendje”./Panoramasport/

error: Content is protected !!