Një herë e një kohë një burrë i moshuar po qëndronte ulur buzë një rruge , në hyrje të njē qyteti , në një oaz në Lindjen e Mesme.
Një djalë i ri u afrua dhe e pyeti :
– “Nuk kam qenë ndonjëherë në këtë qytet. Si jane njerezit këtu?”
Burri iu përgjigj :
-“Si ishin banorët e qytetit tënd ?
-“Të këqinj, egoistë , ziliqarë, mash trues , gënjeshtarë.
-“Kështu janë edhe banorët e këtij qyteti!”
iu përgjigj plaku i urtë.
Pak më vonë , vjen një djalë tjetër dhe i bën plakut të njëjtën pyetje.
Dhe plaku sërish të njëjtën pyetje si djalit të parë, ia bëri dhe këtij të dytit :
-“Si ishin banorët e qytetit tënd?”
-“Ishin të mrekullueshëm , mikpritës, bujarë , të ndershëm. Kisha shumë miq atje, e u ndjeva keq kur u largova prej tyre.”
-“Edhe njerëzit e këtij qyteti kështu janë!”
iu përgjigj plaku.
Një tregtar që ishte aty pranë dhe e kishte dëgjuar bisedën e plakut me djemtë , u habit dhe e pyeti:
-“Si mund tu japësh dy përgjigjje krejt të kundërta për të njëjtën pyetje?”
-“Biri im…”- i tha plaku, “…secili prej nesh bart në zemër atë çka është. Kush nuk ka parë asgjë të mirë në të shkuarën, nuk do të gjejë më mirë as në të tashmen. Kush ka patur miq të mirë e të sinqertë, të tillë do të gjejë kudo që të shkojë , sepse çdo njeri i sheh të tjerët me sytë e zemrë së tij…!